Met het overlijden van Henk Marell is een verenigingsman in hart en nieren van ons heengegaan. En verenigen is precies wat Henk deed en waar hij goed in uitblonk. Jarenlang zette Henk zich namens de patiëntenvereniging vrijwillig in voor de belangen van mensen met epilepsie en hun naasten. Zo was Henk jarenlang onderdeel van de epilepsie advieslijn en organiseerde en participeerde hij jarenlang in epilepsiecafé’s, voorlichtingsbijeenkomsten en diverse netwerken verspreid over het land. Woonachtig in zuidelijk Limburg vertrok hij als eerste en kwam hij als laatste thuis. Henk was er bij en op zijn manier: onbaatzuchtig, gedreven en authentiek.
Ook in zijn rol als bestuurslid van de patiëntenvereniging was verenigen zijn adagium: als ervaringsdeskundige en informeel vertegenwoordiger van de achterban in het bestuur leverde hij een belangrijke bijdrage aan de lang gekoesterde bundeling van krachten tussen de toenmalige patiëntenvereniging en epilepsiefonds in het huidige EpilepsieNL.
Zijn inzet leek allemaal zo vanzelfsprekend. Het zou je bijna doen vergeten dat Henk ook zelf worstelde met zijn epilepsie en de impact hiervan op zijn leven, naasten en werk. Voor hem bracht zijn vrijwilligerswerk bij de Epilepsie vereniging ook de nodige betekenis en steun om de verliezen die hij incasseerde te kunnen dragen. De kwetsbaarheid die hij daarin toonde was een inspiratie voor ons allen. We zijn dankbaar dat Henk voluit in ons midden was. Zijn boodschap om tegen alle winden in te verenigen en betekenisvol te zijn blijven we koesteren.
