Na 6 jaar procederen eindelijk de juiste uitkering van het UWV!
Twee jaar geleden vertelde Karin (54) haar verhaal. Ze sprak toen over haar leven met epilepsie, de lange weg naar acceptatie en haar traject naar arbeidsongeschiktheid. Nu blikt ze terug op haar rechtszaak tegen het UWV en deelt ze tips voor anderen.
Lees hier het verhaal van Karin uit 2023.
Karin vertelt:
Het begon in 2004
Mijn rechtszaak duurde in totaal 6 jaar, maar mijn gevecht met het UWV begon eigenlijk al in 2004. Toen werd ik voor het eerst lange tijd ziek. Ik kreeg rond die tijd steeds vaker aanvallen. En de vermoeidheid door de aanvallen en de medicatie trokken ook een steeds zwaardere wissel op me. Omdat ik zelf dolgraag wilde blijven werken en daar, onder andere, door het UWV steeds in gestimuleerd werd, maakte ik toen de grote fout om zelf steeds een paar uurtjes van mijn contract in te leveren. Zo hoopte ik dat ik het dan weer beter volhield. Daardoor leek het alsof ik vrijwillig minder ging werken, terwijl ik mij eigenlijk gedwongen voelde door mijn epilepsie. Die zorgde ervoor dat ik niet meer kon. Van een hoger arbeidsongeschiktheidspercentage wilde het UWV niets weten.
De start van mijn rechtszaak
In het begin stelde mijn werkgever zich best soepel op. Zo kon het dat ik al meerdere keren langdurig ziek thuis was geweest toen ze in 2016 met mij op zoek wilden naar een duurzame oplossing. Achteraf gezien had de timing niet slechter gekund. Ik stond op dat moment op een wachtlijst voor epilepsiechirurgie.* Mijn ‘melding verslechterde gezondheid’ schoof het UWV aan de kant. Zij gingen er vóór de operatie al vanuit dat ik aanvalsvrij zou worden en dan weer ‘vrolijk’ aan het werk kon. Maar helaas werd ik niet aanvalsvrij. En daarnaast gingen ze volledig voorbij aan al mijn eerder gemelde gezondheidsproblemen door de vele aanvallen en hersenschuddingen. Ze vonden zelfs dat ik voor een hoger percentage gezond was dan voorheen! Dat was het moment dat ik besloot naar de rechter te stappen en ik de rechtszaak tegen het UWV begon. Omdat het UWV niet wilde meewerken, probeerde ik nog een paar jaar door te werken. Uiteindelijk nog maar 9 uur per week in een veel lagere functie en met een veel lager salaris.
Houding van het UWV veranderde
In de eerste jaren dat ik contact had met het UWV en zelf nog dolgraag wilde blijven werken, waren hun uitspraken steeds heel stimulerend. "U weet zelf het beste wat u kunt, u voelt uw lijf het beste aan". Geen enkele arts heeft mij toen eens aangekeken en gevraagd waar ik mee bezig was. Vanaf het moment dat ik zelf aangaf dat het niet meer ging en werken geen optie meer was, draaide de toon van hun uitspraken 180 graden. “Mevr is niet wetenschappelijk geschoold en zij is niet objectief. Haar mening doet dus niet ter zake.” Toen mijn uitspraken niet meer in hun straatje pasten, wist ik zelf blijkbaar niet meer het best wat ik aankon en voelde ik mijn lijf niet meer correct aan...
30 cm dik dossier
Ik leverde uiteindelijk een dossier van bijna 30 cm dik in met verslagen van neurologen, collega's, uitslagen van medische testen, familie. Alles toonde aan dat ik niet meer duurzaam kon werken. Toch hield het UWV stug vol dat er best nog mogelijkheden waren. Ze stelden zelfs voor dat ik paaldanseres kon worden... In 2021 viel ik uiteindelijk definitief uit. Compleet uitgeput, geestelijk én lichamelijk.
Rechtsbijstandsverzekering
Gelukkig hadden we een rechtsbijstandverzekering waar ook arbeid onder viel. Op advies van een kennis met epilepsie kwamen we bij een advocaat terecht gespecialiseerd in arbeid, ziekte en zorg. Zij zag mogelijkheden in mijn zaak en nam die aan. Vooraf zal ze niet hebben voorzien hoe hardnekkig ze bij het UWV aan hun standpunt zouden vasthouden.
Het meest bijgebleven: Emotionele achtbaan
Wat me het meest is bijgebleven van al die jaren procederen is de achtbaan aan emoties. Vooral negatieve emoties: steeds weer tegen een muur van onbegrip aanlopen, machteloosheid en frustratie voelen, niet serieus genomen worden en soms zelfs moedwillig misleid. Je geeft netjes antwoord op een vraag en voor je het weet staat later in het verslag een volledig verdraaide versie daarvan.
Mijn uiteindelijke uitkering
Met hulp van mijn advocaat, veel doorzettingsvermogen én veel werk van onszelf hebben we een rechtszaak gevoerd tot aan de Centrale Raad van Beroep aan toe. Twee weken voor de rechter een uitspraak zou doen, bood het UWV uiteindelijk in 2022 een schikking aan. Ik heb nu een IVA-uitkering**, die is gebaseerd op mijn salaris van 2016. Dat is helaas niet het salaris dat ik verdiende toen ik ziek werd, maar dat viel niet meer te repareren. Wel kreeg ik met terugwerkende kracht een groot deel van de uitkering waar ik al die jaren al recht op had. De advocaat van de rechtsbijstandverzekering heeft ons daarnaast nog geholpen om bij mijn oude werkgever alsnog een transitievergoeding*** te krijgen die op de juiste manier berekend was. Mijn werkgever vond namelijk zelf dat ik recht had op veel minder.
Waarom wil ik mijn verhaal doen?
Doordat het UWV vlak voor de uitspraak een schikking aanbood, is er dus geen rechterlijke uitspraak (vonnis) waar anderen op kunnen terugvallen. Dat is voor mij een belangrijke reden om nu mijn verhaal te delen. Ik wil laten zien dat het mogelijk is om succesvol een uitspraak van het UWV aan te vechten. Maar je hebt er wel een hele lange adem voor nodig en het zorgt voor veel spanning en emotie.
Tips die ik anderen wil meegeven
- Ga er niet vanuit dat mensen weten wat epilepsie is en hoe het je leven kan bepalen. Elke vorm is anders. Geef daarom zelf duidelijke informatie over jouw situatie. Ook artsen zijn vaak niet, of maar heel beperkt, op de hoogte.
- Ken je rechten vanaf het moment dat je ziek wordt. Keuzes die je dan maakt, kunnen later nadelige gevolgen hebben voor de hoogte van een uitkering, of een transitievergoeding.
- Houd precies bij wanneer je ziek bent en waarom.
- Leg een eigen (medisch) dossier aan met testuitslagen, artsenverslagen en andere gegevens die van belang kunnen zijn. Die zijn van jou en mag je altijd inzien en opvragen.
- Lever zelf bij het UWV zoveel mogelijk medische informatie aan om je situatie duidelijk te maken. Ze zullen hier zelf niet om vragen!
- Als je een gesprek hebt met werkgever, arbo-arts of verzekeringsarts, zeg dan dat je het gesprek graag wilt opnemen, of neem iemand mee. Heb je een rechtsbijstandverzekering? Schakel die in. Zoek anders iemand of een instantie die kennis heeft van arbeid, uitkering en gezondheid. Vraag dus hulp waar je kan. Ik had uiteindelijk een klein legertje aan mensen die ‘getuigenverklaringen’ gaven. Dat heeft zeker geholpen.
- Wees eerlijk en duidelijk. Tegen je werkgever, het UWV en vooral ook tegen jezelf. Als het niet gaat, gaat het niet. Laat je niet verleiden tot tóch nog even doorgaan.
*Karin is geopereerd door middel van thermo-coagulatie. Bij deze behandeling schakelt de neuroloog gebieden in de hersenen uit die de epilepsie veroorzaken. Dit gebeurt met korte stroomstootjes die de bron van de epilepsie verhitten en uitschakelen.
**Een IVA-uitkering is er voor mensen die bijna helemaal niet meer kunnen werken en waarschijnlijk niet meer beter worden. (bron: UWV)
***Een transitievergoeding is een bedrag dat een werkgever verplicht is te betalen als je wordt ontslagen met toestemming van het UWV. De hoogte ervan wordt bepaald door hoelang je er hebt gewerkt en hoe hoog je salaris was.